หลักการของโครงการ

เกิดอะไรขึ้น

 ปัจจุบันปัญหาของการเลี้ยงดูและให้การศึกษากับเด็กเล็กๆ ไม่ใช่เกิดจากการหาวิธีการสร้างเสริมพัฒนาและปกป้องดูแลเด็ก แต่เกิดจากการปกป้องเด็กจากภาวะเสี่ยงที่มากเกิน ความจำเป็น ซึ่งพบว่าปัญหาดังกล่าว พบมากกว่าเด็กในอดีตอย่างเห็นได้ชัด ที่มักจะแสดงออกด้วยการเลี่ยงเด็กจากสถานการณ์เสี่ยงให้มากที่สุด เพื่อไม่ให้เด็กต้องรับรู้หรือเผชิญกับความเสี่ยงในสังคมหรือสิ่งแวดล้อมทางลบ เช่น การห้ามเด็กในยุคปัจจุบันแบบต่างๆ เช่น

• ห้ามปีนต้นไม้เอง

• ห้ามเล่นซ่อนแอบ

• ห้ามวิ่งไล่จับหรือการไปเล่นในสวนสาธารณะโดยลำพังเพราะกลัวจะเกิดอันตรายถ้าไม่มีผู้ใหญ่อยู่ด้วย

 ในขณะที่เด็กสมัยก่อนมีโอกาสได้มีโอกาสเล่นตามลำพัง หรือลองผิดลองถูกกับสิ่งที่ท้าทายมากกว่าเด็กในปัจุบัน พบว่าการปกป้องดังกล่าวมีตั้งแต่การปกป้องในเขตบ้าน โรงเรียนรวมไปถึงการปกป้องเด็กจากความเสี่ยงในสังคมและสิ่งแวดล้อมที่เป็นปัญหาท้าทายสังคมไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการเข้าไปในสังคมของผู้เสพสุรา ยาเสพติด แหล่งมั่วสุม แหล่งอบายมุข ภัยจากนำ้หรืออุบัติเหตุบนท้องถนน แต่แท้ที่จริงแล้วการใช้วิธีการดังกล่าวกลับเป็นการสร้างความอ่อนแอให้กับเด็กและมีผลต่อการทำให้เด็กเกิดภาวะตกใจ ลังเล ไม่สามารถแก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ด้วยตนเอง

 ดังนั้นการสอนด้วยการฝึกปฏิบัติจริงและให้ความรู้ทั้งจากทางโรงเรียนและการเลี้ยงดูจากทางบ้านที่ฝึกให้เด็กเผชิญกับภาวะเสี่ยง คิดตัดสินใจแก้ปัญหาเพื่อจัดการและผ่านเหตุการณ์ความเสี่ยงด้วยตนเองต่างหากจึงน่าจะเป็นการพัฒนาเด็กอย่างถูกวิธี เพราะไม่ว่าเด็กในยุคสมัยใด หรือเป็นชนชาติใดนั้นต่างมีลักษณะร่วมตามธรรมชาติที่แท้ของเด็ก คือ

เด็กทุกคนต่างชอบการผจญภัยและอยากเป็นตัวของตนเอง เผชิญความท้าทาย พยายามแก้ปัญหาด้วยตนเองซำ้แล้วซำ้อีก และจะภูมิใจเป็นอย่างมากถ้าสามารถที่จะแก้ปัญหาได้ด้วยตนเองผ่านการใช้สัญชาตญาณความไวต่อการอยู่รอด (Life Sense)

 อย่างไรก็ตามวิธีการที่สำคัญที่สุดในการเตรียมเด็กให้สามารถเผชิญ ผจญและผ่านปัญหาได้ด้วยตนเองจากปัจจัยเสี่ยงในสังคม คือความสามารถที่จะตัดสินใจในทางที่ถูกกับเหตุการณ์ที่ต้องมี การตัดสินใจให้ทันท่วงที หรืออย่างรู้เท่าทันตนเองและผู้อื่นนั้น
 ทักษะดังกล่าวจำเป็นจะต้องได้รับการฝึกฝน ฝึกหัด การควบคุมและติดตามการกระทำของตนเองอย่างสม่ำเสมอและต่อเนื่อง  การออกแบบชุดกิจกรรมสำหรับเด็กวัยอนุบาลและวัยประถมศึกษาตอนต้นที่จะใช้ที่โรงเรียนควบคู่กับทางบ้านจึงเป็นยุทธวิธีหนึ่งในการส่งเสริมและพัฒนาเด็กให้อยู่รอดได้จากความท้าทาย โครงการเล่น ละ โลภ และโครงการตาไว ไกลภัย จึงเป็นหนึ่งในโครงการที่ถูกออกแบบเพื่อจัดเตรียมสื่อที่จะพัฒนาการใช้ สัญชาตญาณความไวต่อการอยู่รอดอย่างถูกวิธี

 ผ่านการทำงานของสมองแบบเป็นองค์รวม (whole brain approach) จาก การใข้การรับรู้ผ่านทางร่างกาย (Body Sensing) ทาง ความรู้สึก (Feeling Sensing) การใช้เหตุผล (Reasoning Sensing) และการรับรู้เกี่ยวกับชุมชน (Community Sensing) เพื่อเปิดโอกาสให้เด็กได้รับการฝึกฝนให้รู้จักตัดสินใจได้ทันท่วงทีและรู้เท่าทัน